Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

donderdag 17 april 2014

Vuurtoren van Babel

Auteur: Virginia Woolf
Titel: To The Lighthouse
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1927
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: De familie Ramsay en haar bredere vriendenkring komt samen op vakantie op het eiland Skye. In het eerste deel vindt dit plaats in volle chaos voor Wereldoorlog I, en in het laatste deel komen de overlevende Ramsays samen om alsnog een boottochtje te ondernemen naar de vuurtoren uit de titel.
Aanrader, want: 'To The Lighthouse' is een modernistische klassieker die op zowat elke gezaghebbende lijst present tekent. Sommige impressies, vooral die over de relatie tussen Mr. en Mrs. Ramsay, zijn bijna voelbaar sterk omdat je als lezer zo direct onder de huid van de personages meegenomen wordt.
Afrader, want: Dit boek(je) was voor mij toch een teleurstelling. Het vergt veel van de lezer door de constant verspringende perspectieven, afgebroken gedachten en veranderingen in gemoedstoestanden, en ik kon me moeilijk van de indruk ontdoen dat Woolf ondanks de compactheid van het boek, veel woorden nodig heeft om dingen te schetsen die nog bondiger hadden gekund. Ik betwijfel ook of het de bedoeling was dat zowel Charles Tansley als Mr. Ramsay zelf aanvankelijk overkomen alsof ze zwaar geestesziek zijn. Naarmate de gevoelens van de personages aan plausibiliteit winnen, verliezen de personages die buiten die focus liggen, compleet aan substantie. Spijtig.
Aanbevolen voor: Die-hard fans van modernisme.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten